En dan toch..... een route du soleil !!!

Alors, ons gebikkel van gisteren en eergisteren in de regen werd dan toch beloond met.... een stralende dag in het zonnetje!!

De dag begon met het vervangen van de remblokjes van de fiets van Carla en het plakken van 2 lekke banden waar we gisteren in de regen geen moed meer voor konden vatten... een paar keer pompen en zo zijn we toen de laatste kilometers doorgekomen.
Maar, met een kopje thee bij de hand, een lekker zonnetje en een heerlijke tocht in het vooruitzicht, waren deze klusjes zo geklaard. (gelukkig wisten we op dat moment niet dat ons nog 3x een lekke band te wachten stond deze dag;-)

De tocht ging rondom het Lac bij Robertville in de richting van Malmedy. We konden ditmaal vanuit ons hotel vertrekken. Al snel bleek de geplakte band van Amber van die ochtend opnieuw lek, even zakte ons de moed in de schoenen... we waren al aardig door onze reservebanden heen... zou het ons dan toch niet gegund zijn om deze tocht met dit heerlijke weer te fietsen. Maar, Carla bleek steeds handiger te worden als mtb-mecanicien en de klus was toch weer snel geklaard.



Ditzelfde herhaalde zich nog een keer bij de fiets van Carla, maar na 5 lekke banden (natuurlijk allemaal achter) hebben we de resterende driekwart van de tocht verder zonder oponthoud kunnen uitfietsen, pfff...

We hebben echt genoten, ook van Amber die er in de regen al lol in had, maar nu helemaal los kwam. Ze bikkelde tegen de heuvels aan alsof ze al jaren niet anders gewend was. Toppie meid! Heerlijk smaakte dan ook de Croque met zalm en tomaat/mozarella in Malmedy op het terras in de zon. Zo hoort een mtb-weekend te zijn!!


Daarna volgde een behoorlijk pittige klim uit het dal en een heel gaaf stuk door de bossen en langs en door een stromend riviertje. Lang leve de MTB! Al met al waren we vrij laat terug bij ons hotel. De patron, die we met hulp van onze vrouwelijke charmes natuurlijk helemaal hadden 'ingepakt' had al schone handdoeken klaargelegd op de kamer...de schat.

Met een voldaan gevoel zijn we weer richting huis gereden. Het was een inspannend en vooral gezellig weekend. We hebben er alledrie van genoten en het smaakt zeker naar meer!!










Au revoir !!!!

Raindrops keep falling on my head

We kunnen er kort over zijn, er was 1 constante factor vandaag, het regende van het begin tot het einde. En niet zomaar een paar druppies nee echt met bakken tegelijk. We hadden dan ook geen droge draad meer aan ons lijf...

Het was wederom een prachtige tocht, alle elementen kwamen weer voorbij, bospaden, smalle paadjes tussen de weilanden, door 'n dorpje, bergje op, bergje af, veel stronken in de bossen die door de vele regenval en modder spekglad waren. Veel technische training dus !
Eén en ander werd aan het einde nog wat opgevrolijkt door een langzaam leeglopende achterband van Amber's (lees Karin's ) fiets. Het mocht de pret allemaal niet drukken, we waren zooooo fanatiek dat we na onze route van 35km nog een rondje van 15km er achteraan geplakt hebben.

Moe, voldaan en bibberrrrr koud kwamen we aan in het hotel. De patron heeft snel een kopje warme ( lees lauwe ) chocomel voor ons gemaakt en daarna was het opstellen in rijen van 3 bij de douche :-)

Hierna met de superbus van Niekie naar Malmedy gereden. Remblokkies gekocht voor Carla d'r vélo en lekker gegeten in een plaatselijk restaurant.
Nu boekje lezen, oogjes dicht en snaveltje toe. Hopelijk morgen een droge dag zodat we nog een supertocht van 45km kunnen gaan maken richting Malmedy.

Bonne nuit a tous

Bütgenbach in de regen !

Onze eerste bijna gezamenlijke tocht !





Laten we beginnen met het hotel. Het is gewoon zoals het op de site stond. Superbe. We kunnen meteen iets aan onze taalkennis doen want onze gastheer kan ons in 't NL, Frans of Duits te woord staan. Prachtige kamer met veel inspiratie om thuis de boel eens flink te gaan verbouwen.







We stonden met kleine oogjes voor de deur gisteravond en de gastheer, waarvan we de naam nog steeds niet kennen...., begon meteen in geuren en kleuren over de historie en verbouwing van het 300 jaar oude postkoetshuis te vertellen. En terecht want het is écht een heel sfeervol met hart en ziel verbouwde boerderij !


De dag begon iets depressief met een hoop regen, maar deze dames zijn niet voor 1 gat te vangen, wij blijven optimistisch en na een heerlijk ontbijt zijn we naar Monschau gereden. Aldaar een kaart gekocht bij het VVV en de vele mooie tochten die Monique in haar jeugdige jaren al eens had gedaan bleken nu toe te behoren aan de natuur en loslopende koeien.


Afijn, kopje koffie, kaartje bekijken en besloten om naar het Belgische gedeelte te rijden: Bütgenbach.

Een route van 20km op niveau 2 uitgezocht voor de "beginner" Amber. Het was een prachtige route door de bossen, tussen de weilanden, door dorpjes, eigenlijk van alles wat. De regen was gelukkig iets minder geworden. Af en toe was 't behoorlijk glad en flinke plassen. Maar zo konden we aan het einde van de tocht ook zien dat we iets gedaan hadden. De foto's van de modderige fietsen, benen en en koppies met rode wangen houden jullie nog even tegoed.

Carla en Monique zijn trots op Amber ze heeft de eerste dag goed haar best gedaan. Dat lag natuurlijk ook aan de fantastische fiets van Karin !! Alvast onwijs bedankt, Karin !! :-)

'S avonds in de plaatselijke buurtkroeg lekker gegeten en tijd voor wat woman-talk.

Nu is het bedtijd, want morgen hebben de dames een route van 40km in de planning staan in categorie 3 in de buurt van Ondenval. ( we nemen 't jullie niet kwalijk als deze plaats niet meteen een belletje doet rinkelen in jullie topografie lijstje hoor ).

Welterusten, in dit bed gaat 't ons wel lukken !!

er wordt al 'stiekem' getraind!

Ciao bella!

Onverwacht ging onze vakantie vanwege het wisselvallige weer niet naar Engeland, maar richting Gardameer. Daar troffen we vrienden uit Borculo met kids en het weer was er echt fantástisch!

Dus.. MTB mee en...stiekem wat tochtjes gefietst. Dat alles natuurlijk alleen maar om een beetje in de stemming te komen...

Nou, dat lukte wel! De eerste tocht richting Arco en Drena, 500 hoogtemeters om erin te komen.. wennen aan de temperatuur, afkicken van de lange autoreis (1250 km alleen achter t stuur) èn vooral genieten van de mooie kleine Italiaanse dorpjes, de wijngaarden, olijfbomen en de vriendelijke Italiaanse bevolking.

De eerste échte beklimming kwam een dag daarna: 1100 hm. Dat wordt al wat serieuzer, maar de Italianen zijn fietsliefhebbers in hart en nieren. De boertjes in de dorpjes roepen je na en onderweg wordt getoetert. (of zou dat komen doordat ik 'sola' fietste..) In ieder geval, op het laatste toch wel steile 12% stuk vlak voor Capanna Grassi, stonden de aanmoedigingen zelfs op de weg geschilderd:

Maar wat het betekent ???? (Domenica help!!)

Gelukkig, zo'n 200 klimmeters verder:

DIE SNAPTE IK WEL !!!

Dank je wel, lieve kleine Pantani's: het maakte veel goed dat laatste stuk!

De volgende tocht was aan de andere kant van het mooie Gardameer, nl vanaf Malcèsine (ook heerlijk om te surfen:-) richting de Monte Altissimo. Echt waanzinne uitzichten en hélemaal om in de stemming van Transalp te komen:

Hier ook veel leuke mensen ontmoet, een Engels echtpaar, een Duitser die 18.000 km per jaar fietst pfffff niet aan denken... , en een Zwitsers echtpaar met wie ik het laatste stuk samen heb gefietst. Natuurlijk kwam ik op een steil stukje niet op tijd uit de clicker en .. giga blauwe plek op mijn verder mooi gebruind bovenbeen. Tsja... t zal wel niet de laatste keer zijn :-)) Gelukkig had de aardige Zwiterser verkoelende zalf in z'n rugzakje (heb ik er wel zelf opgesmeerd hoor! hihi)

Speciaal voor Amber nog fffe een KOE op de foto...;-)

Uiteindelijk volgde een heerlijke, maar wel frisse afdaling (boven was het 18 gr., beneden 32 ! Ondanks mijn extra meegenomen shirt kwam ik dit keer toch bibberend beneden...

Nog een leuke ontmoeting gehad in Riva. Riva is voor velen dé aankomstplaats van de Transalp. Zelf vind ik dat eigenlijk ook wel, doordat het aan het Gardameer ligt, heeft het iets van een echte eindbestemming. Terwijl ik daar in Riva aan het water zat te dromen, kwam er ineens een groepje MTB-ers aan, Duitsers natuurlijk. JAAAA, WIR HABEN ES GESCHAFFT !!!! Dolblij waren ze, gelijk bellen, sms-en, foto's maken en dat heb ik dus ook gedaan..

Weer een droom die werkelijkheid is geworden..

Maar ik heb niet alléén maar gefietst hoor! No worries meiden, mijn benen zijn nog steeds als spaghetti. Het was vooral het drómen van.... heerlijk!! Wij hebben het nog tegoed.

CIAOOOO !!!!